Энчи уния
Энчи уния — эки неда андан аслам эркин къралны бир башчыны тюбюнде политика бирлениуюдю. Бирликни башчысы хар къралгъа да энчи башчы болады. Быллай бирликни федерация бла аджаштырыргъа керек тюлдю, федерация халкъла арасы дараджада бир кърал кибик кёрюледи. Теорияда, монархны контролунда болмагъан органны аллай хакълары болса, унияны бир къралы, бирине къазауат ачаргъа да болады.
Энчи унияла тюрлю-тюрлю чурумладан къуралады, сёз ючюн, бир къралны королуна эрге чыкъгъан принцесса, башха къралгъа королева болады, аланы сабийи эки къралгъа да король болады, не да бир къралны королевасы башха къралны королуне эрге чыгъады. Не да бир кърал бир къралны кючлеб, алай а аны кесине къошаргъа халкъны къозгъалыуундан къоркъса, д. а. к.
Республиканы башчысы болгъан президент, халкъ бла сайланнганы себебли, уния къуру монархияланы феноменлериди. XX ёмюрде монархияланы саны бек аз болгъаны себебли, унияла да джокъну орнуна келгендиле, къалгъанла да (сёз ючюн, Миллетлени биригиую) номинал халлыдыла.
Энчи унияланы юлгюлери
[тюзет | къайнакъны тюзет]- Миллетлени биригиую, официал 1927 джылда танылгъады.
- Кальмар уния — Данияны, Норвегияны эмда Швецияны даниялы королланы тюбюнде бирлиги (1397—1523 дждж.).
- Дания-норвег уния 1536—1814 дждж.
- Швед-норвег уния 1814—1905 дждж.
- Польша Королевство бла Литва уллу бийлик, 1386—1401, 1447—1492 эм 1501—1569 дждж. (1569 джылда бу бирлик дайым болгъанды, монархия уа сайлау монархия — Речь Посполита болгъанды, ол 1795 джылгъа дери тургъанды).
- Иберий уния — Испания бла Португалияны таджларыны 1580—1640 джыллада униялары.
- Польша патчахлыкъ бла Россия империяны 1815—1831 джыллада униясы
- Финляндия уллу бийлик бла Россия империяны 1809—1917 джыллада униясы (уния юристлик джаны бла бегитилмесе да, де-факто болгъанды)[1][2].
- Уллу Британия бла Ганновер курфюршествону (1814 джылдан королевствону) 1714—1837 джыллада униясы
- Нидерландла бла Люксембургну 1815—1890 джыллада энчи униясы.
- Австрия-Маджар, 1867—1918 джыллада.
Белгиле
[тюзет | къайнакъны тюзет]- ↑ Александр Владимирович Пыжиков. Административно-территориальное устройство России. История и современность. — Olma Media Group, 2003. — 317 б. — ISBN 9785224043866.
- ↑ https://web.archive.org/web/20140407093017/http://www.allpravo.ru/library/doc101p/instrum105/item802.html Таганцев Н. С. Уголовное право (Общая часть). Часть 1. По изданию 1902 года. Allpravo.ru. — 2003.